Oost, West, Noord Best: Marion Tjin-Tham-Sjin

In 2024 bestaat NOM vijftig jaar. Om dat jubileum te vieren, gaan we in deze serie met ondernemers van verschillende generaties uit de drie Noordelijke provincies naar de plek die voor hen de kracht van het Noorden uitstraalt. Want waarom is het zo goed ondernemen in het Noorden? Dit is Oost, West, Noord Best, met Marion Tjin-Tham-Sjin.

‘Aan de Waddenzee, in Termunterzijl. Het had ook een andere plek aan het Wad kunnen zijn, maar deze is minder bekend. Het Wad geeft mij kracht; daarom kom ik er graag. Mijn man en ik zeilen in de zomer ieder jaar drie weken in Friesland, waarvan zeker de helft van de tijd op het Wad. Ook in andere seizoenen kan ik er enorm van genieten. De constante beweging van eb en vloed en het feit dat het nooit ophoudt maakt de Waddenzee zo extreem mooi. En gevaarlijk: het is een van de moeilijkste zeeën ter wereld. Niet iedereen kan er zomaar met een bootje varen.

‘Dat is mee kunnen bewegen met de grote bewegingen en tegelijkertijd het hebben van de rust en ruimte, in combinatie met relaxte, fijne, nuchtere mensen. Hier wonen mensen zonder opsmuk. Mooie steden heb je overal, maar combinatie van die rust, ruimte en relaxte mensen vind je alleen in het Noorden. Daarbij moet ik wel noemen dat er veel aandacht is voor natuur, maar men wel eens vergeet dat het grootste natuurgebied wat we hebben het Wad is. Daar zou veel meer aandacht naar uit moeten gaan.’

‘Voor elke ondernemer is balans het toverwoord, denk ik. Als je succes wil hebben moet je balans zien te vinden, zowel zakelijk als privé. Het is voor ondernemers niet heel moeilijk om alleen maar te werken. Veel moeilijker is het om balans te vinden om gezond te blijven en zo strategische keuzes te kunnen maken. Met alleen hectiek kom je daar niet aan toe. Er zijn rust en ruimte om te reflecteren voor nodig. Daarom is het zo goed toeven in het Noorden. Ik woon en werk ook in Sjanghai, een geweldige en dynamische metropool waar ik heel graag kom. Hier in het Noorden kan ik door de rust, ruimte en relaxte mensen juist ontsnappen aan de hectiek van alledag en strategische keuzes maken voor mijn bedrijf.’

‘Overal waar ik kwam in de wereld hoorde ik vroeger ‘jij bent dat meisje uit Groningen!’. Intussen ben ik vijftig en geen meisje meer, maar men zegt het nog steeds. De tegenstelling tussen Sjanghai en destijds Appingedam, nu Meerstad, onthouden mensen als ik vraag hoe ze me gevonden hebben. Zo werd ik destijds onbedoeld een ambassadeur voor de regio en heb ik dat omarmd.

Als Chinese vrienden overkomen, vragen ze of we kunnen afspreken in Amsterdam. Dat weiger ik. ‘Ik kom je ophalen en dan laat ik je iets anders zien’, vertel ik ze dan. Als ik ze later weer ontmoet in China vraag ik vaak wat ze het mooiste vonden aan hun reis naar Nederland en vaak andere delen van Europa. ‘Noordpolderzijl’, zeggen ze vaak. Dan ben ik nog elke keer verbaasd. De rust en ruimte die we hier hebben: we hebben geen flauw idee hoeveel dat waard is en hoe mooi dat is. Zelfs zij voelen de kracht van het Wad.’

‘Mensen in het Noorden doen wat ze zeggen, maar misschien zeggen we niet genoeg wat we doen. Dat zouden we meer kunnen doen. Het is iets dat ik ook heb moeten leren: uitdragen wat we doen. Tegelijkertijd moeten we elkaar in het Noorden meer willen gunnen. Zoek je iets of iemand? Kijk eerst in het Noorden voordat je verder kijkt. Ik heb soms het idee dat we op het Westen willen lijken. Dat we ze imiteren en de mensen daar hoger inschatten dan onze eigen mensen in het Noorden. Laten we dat nou niet willen imiteren. Laten we van onze eigen kracht uitgaan en dat versterken.’