Op 3 februari 1899 overleed de Groninger schipper Geert Adriaans Boomgaard op de respectabele leeftijd van 110 jaar en tien maanden. Daarmee was Boomgaard de eerst gedocumenteerde ‘oudste mens’ ter wereld. De schipper was niet de enige in de regio die een uitzonderlijk hoge leeftijd bereikte: Noord-Nederland telde in de negentiende eeuw gemiddeld de meeste honderdjarigen van Nederland. Wat was het geheim van Boomgaard, waardoor hij zo oud kon geworden? Zelf verklaarde hij zijn hoge leeftijd door goed eten, het regelmatige roken van een pijp en de vaste regel ‘te tien uur naar bed en om zes uur weer op’.
Hoewel er wat roken betreft het nodige voortschrijdend inzicht heeft plaatsgevonden, laat het verhaal van Boomgaard goed zien dat er vroeg bewustzijn was dat gezond leven meer is dan ’niet ziek zijn’. Hier biedt het Noorden kansen. Er is ruimte, rust en (relatief) schone lucht. Er zijn ziekenhuizen, toonaangevende kennisinstellingen en brede mogelijkheden tot sport en beweging. Anno 2022 kwam Groningen naar boven als de gezondste stad van Nederland, op de tweede plaats gevolgd door Emmen. In lijstjes van de gezondste provincies scoort Fryslân traditioneel hoog.
Toch is de lijn van de gezonde Boomgaard naar gezonde lijstjes niet zo direct als deze misschien lijkt. Met sociaaleconomische achterstelling en vervuilende industrie kampt het Noorden ook met factoren die juist slecht zijn voor de gezondheid, en nog altijd een weerslag hebben op de levensverwachting. Bovendien bleef curatieve zorg (in plaats van preventieve zorg) lang dominant. Door samen te werken en de kwetsbaarheden aan te grijpen als aanjager voor verandering, ontwikkelde Noord-Nederland zich desalniettemin als een regio voor gezond leven.
Geneeskunde was bij oprichting van de universiteit in 1614 één van de vier faculteiten. Het medisch onderwijs dat de universiteit aanbood werd aanvankelijk voor een groot deel bepaald door de harde scheidslijn tussen de academische artsen en de chirurgijns. De werkzaamheden van laatstgenoemden waren bloederig van karakter, de academische artsen vonden dit beneden hun waardigheid. Zij concentreerden zich op de theorie.
Om een brug te slaan tussen de academische theorie en de medische praktijk, nam hoogleraar Geneeskunde Evert Jan Thomassen à Thuessink aan het einde van de achttiende eeuw initiatief tot het stichten van een academisch ziekenhuis. In 1797 opende het Nosocomium Academicum haar deuren in het Groene Weeshuis. Niet veel later, na de dreiging van een tyfusepidemie, opende het stadsbestuur van Groningen eveneens een hospitaal. Dit zogenaamde Armen-Ziekenhuis fuseerde in 1852 met het Nosocomium Academicum tot het Algemeen Provinciaal Stads- en Academisch Ziekenhuis (APSAZ).
Deze cookies zorgen ervoor dat deze website naar behoren functioneert. Ook houden we met deze cookies anoniem website statistieken bij. Omdat deze cookies strikt noodzakelijk zijn, kunt u ze niet weigeren zonder de werking van de website te beïnvloeden. U kunt deze cookies blokkeren of verwijderen door uw browserinstellingen te wijzigen, zoals beschreven in ons privacy statement.
Deze cookies verzamelen informatie die wordt gebruikt om ons te helpen begrijpen hoe onze website wordt gebruikt of hoe effectief onze marketingcampagnes zijn. Ook helpen deze cookies ons om deze website aan te passen en zo uw gebruikservaring te kunnen verbeteren.
Met deze cookies kan uw surfgedrag worden gemonitord door advertentienetwerken waardoor we advertenties kunnen tonen op basis van uw interesses en surfgedrag. Ook voeren deze cookies functies uit waarmee onder andere wordt voorkomen dat dezelfde advertentie voortdurend verschijnt.
