Circulaire oplossing voor vervuild staal

Ze werkten samen bij een groot staalproductiebedrijf in het westen van het land. Daar werden Jan Henk Wijma, Nathalie van der Poel en Bert Bult op een dag benaderd door een handelaar die, tegen een opvallend lage prijs, staalschroot wilde verkopen. Met asbest vervuild staalschroot, zoals snel zou blijken.

Ze gingen er niet op in. Wel maakte het hen ervan bewust dat het vervuilde materiaal onverkoopbaar is en daardoor gedumpt wordt. Want inderdaad, alleen al in Nederland komen jaarlijks grote hoeveelheden met asbest vervuild staal beschikbaar.

Gemiddeld zo’n tachtigduizend ton, ooit toegepast in onder meer gebouwen, woningen, treinen, schepen en industriële installaties. Het reinigen van vervuild staalschroot is lastig en kostbaar. Om die reden verdwijnt het nagenoeg allemaal in ondergrondse stortplaatsen. Dat moeten we niet willen, dacht het drietal ruim zeven jaar geleden. Waarom bedenken we geen veilige en verantwoorde oplossing?

Gepatenteerd proces

Inmiddels is het idee van destijds uitgegroeid tot een waar bedrijf: Purified Metal Company, kortweg PMC. ‘We hebben een nieuw en gepatenteerd proces ontwikkeld, waarmee verontreinigd staal kan worden gerecycled tot een hoogwaardige grondstof voor staalfabrikanten’, vertelt algemeen directeur Jan Henk Wijma. ‘Een circulair proces, volledig opgebouwd uit bestaande technieken uit verschillende industrieën, dat de asbestvezel vernietigt waardoor het geen gevaar meer vormt voor mens en milieu.’

In de zoektocht naar een geschikte locatie voor een fabriek kwam, in 2014, ook NOM Foreign Direct Investment in beeld. Het team van de NOM dat zich richt op het aantrekken van (buitenlandse) investeringen beschikt immers over een schat aan kennis over vestigingslocaties in Noord-Nederland.

‘Aan de hand van de gestelde criteria kunnen we al snel een shortlist aanleveren met de best mogelijke vestigingslocaties’, zegt Sander Oosterhof, manager Foreign Direct Investment en Business Development. ‘Bovendien kunnen we, door ons grote netwerk, bedrijven op de betreffende locatie in contact brengen met relevante partijen. En dat is ook exact wat in het geval van PMC is gebeurd.’

Kop en schouders

In totaal werden veertien mogelijke vestigingsplaatsen, verspreid over heel Nederland, bezocht en onderzocht. Uiteindelijk bleven Amsterdam en Delfzijl over. Er werd bewust gekozen voor de Noord-Groningse havenstad. Maar wat gaf nu precies de doorslag?

‘Delfzijl stak er gewoon met kop en schouders bovenuit’, benadrukt Jan Henk. ‘Omdat er voldoende ruimte, voldoende elektriciteit en voldoende arbeidsaanbod aanwezig is. Maar vooral ook omdat de instanties in de regio, zoals Groningen Seaports, de provincie Groningen en de gemeente Delfzijl, uitstekend met elkaar samenwerken.

De lijntjes zijn heel kort. Niet onbelangrijk, want als ondernemer kom je veel dingen tegen waar je vooraf niet aan gedacht had of die je nog niet hebt opgelost. Dan heb je al die partijen heel erg nodig. In andere regio’s merkten we dat we soms van het kastje naar de muur werden gestuurd.’